I przyszedł czas kiedy piszę ostatnią notkę przed wyjazdem, patrzę się w monitor i mam pustkę w głowie.

Wszystko wszystkim tym, z którymi się pożegnałam powiedziałam chyba.

Nie mam weny, nie mam świeżych myśli, jestem zmęczona już, stęskniona. Bo i stęsknić się już zdążyłam. . .

Utożsamiam ten wyjazd z jakimś końcem wakacji, chociaż jak wrócę jeszcze kilka dni z nich zostanie. Dni, które się dobrze zapowiadają, znowu szaleństwo koncertów i ognisk. A jednak wolałabym, żeby te ostatnie dni były mało ekscytujące i mało ciekawe, byle tylko te umykające w Szwecji spędzić z ludźmi mojego życia.;)

To tylko 2 krótkie dni. To minie, jakby to były 2 dni.

Cisza, wszyscy śpią, ten pokój jeszcze kilka godzin temu taki głośny i porozwalany z biegającą Małą i krzyczącą, że jutro zobaczy 'takie duuże lyby na statku' zalała fala uderzającego spokoju. Wpłynęła mi też do głowy powodując senność. Za dużo wrażeń, spotkań, biegania.

Jutro już na spokojnie. Wyjdę na pokład i zostawię za sobą wszystko stąd, pozwolę tym czarnym falom mnie od tego oddzielić. Najgorsze jest to, że wcale nie chcę od tego odpoczywać ani tego zostawiać. Ale tracąc to zyskuję co innego. Dobrze, że strata nie trwała.

^{Nuta Usia we mnie .}

^{On też całym sobą. poniekąd.}

^{A ja w nim.}

Dziękuję za prezent.

Będę na niego patrzyła przez cały ten czas .;**

I za wszystkie te dni wakacji których jako kolejne nie zapomnę. .

Ze Szwecji wracam koło 26.