69 < 3

Szpital >.> super >.> szpital >.> cieszmy sie i radujmy >.>
już chciałabym wyjśc z tych kilku ścian,z tego pomieszczenia gdzie wciaż słychać 'pip,pip'. Już chcę wyjść, pooddychać swierzym, wilgotnym powietrzem, popatrzeć na lasy, łąki, na uśmiechnięte buśki najbliższych. Na całe moje dotychczasowe otoczenie. Czy wy nie widzicie piękna w tym co macie ? Ja widzę sporo, teraz gdy od 9 listopada leżę bezczynnie czekając na pielęgniarkę aż mi zmierzy temperature. Czekam, aż skończy się te beznadziejne pikanie, aż wkońcu powiedzą " Sylwia wychodzisz dziś ". Chcę zobaczyć nawet mamę, która w ostatnich czasach narobiła mi sporo przykrości. Chcę zobaczyć was, chociaż na obrazku, przez okienko. Zakaz wpuszczania ludzi do wizyt jest bez sensowny. Leżę na sali z jakimś dzieckiem, które się nie odzywa, czyta ksiażki. Nie zdążę mu powiedzieć jakiegoś słowa, gdy on już się obraża i krzyczy boleśnie 'ratunku'. Także bardzo miła starsza pani, która leży dwa łózka dalej jest nie do wytrzymania. W nocy potrafi chodzić kilka razy, wstawać, budzić każdego. Niczym horror! Jedynie Pani Asia jest bardzo rozmowną osobą. Najlepsza pielęgniarka, jako jedyna w ciagu dnia chociaż przez 30 minut umie mi dotrzymać towarzystwa. Nawet bezsensowny dialog, nawet głupie słowo daje mi wielką radość. Marzę o otworzeniu ust i powiedzeniu 'Mamusiu to Ty!' , ale wiem, że długo poczekam aż to się spełni. Nie wiedziałam, że aż taka tragedia może mnie spotkać. Pragnę już odłączyć kroplówkę, wstać z łóżka, spojrzeć przez okno, ale niestety mogę ruszać się z łózka wtedy gdy mi na to pozwolą, wtedy gdy chcę się umyć, załatwić sprawę fizjologiczną. Jednym lub dwoma słowami Jest źle, ale stan się poprawia.

 

Przepraszam tygryski że was zaniedbałam! ; @ Nie mam siły na dedykacje, a te zdjecie daje radość bo widzę na nim mnie i kawałek podwórka Natalki < 33333 Bardzo tęsknię !