...

Ci, którzy mnie znają, wiedzą, że od kilku lat przybrałem, mówiąc skromnie, kilka kilogramów na wadze. Ale w ostatnim czasie moja osoba stała do tego stopnia "zauważalna", że zaczęto mnie upominać w humorystyczny sposób, że jedzenie dużej ilości kotletów nie bardzo mi służy...

Jestem raczej skromnym człowiekiem i staram się innym ludziom nie zaprzątać głowy swoimi problemami. Cechuje mnie również uczciwość, a na pytania o mój stan zdrowia i formę fizyczną, zwykłem odpowiadać tajemniczo, że "Jestem gruby jak Elvis przed śmiercią"

Oczywiście, moja wypowiedź odbierana była zazwyczaj jako żart. Nikt nie przypuszczał, że mogę być chory, na nieznaną medycynie przypadłość i z czasem być może, będę musiał rozstać się z życiem. 

I stało się tak, że nastąpiła kolejna faza choroby i zacząłem chudnąć. Ludziom zacząłem mówić, że dla podreperowania zdrowia, poprawy samopoczucia psychicznego oraz wyglądu zewnętrznego, podjąłem terapię. Miała ona polegać na tym, że ograniczam cukier, słodzę herbatę miodem, a w końcu i ten odstawiam, a także, że staram się nie przyjmować produktów z glutenem i laktozą. I tym, że tak powiem, domowym sposobem zacząłem właśnie chudnąć. 

Kiedy tak traciłem na wadze, pamiętając o mojej uczciwości wobec bliskich znajomych i w jakiś sposób chcąc przygotować ich na zbliżający się, juz teraz realny finał, mówiłem, ze "Elvis, gdyby dożył tego co ja, również stawałby się chudy" Ach... jakie słyszałem zachwyty nad tym dowcipem.

Ostatnio spełniło się jedno z moich marzeń. Dzięki temu, że robię się w zastraszającym tempie coraz bardziej chudy, dostałem główna rolę w hollywoodzkim filmie pełnometrażowym. Co prawda nie jest to James Bond... ale fabuła gwarantuję, też będzie ciekawa. Tytuł filmu brzmi "Kościotrup" i zdradzę Wam najważniejszą ze scen. Mianowicie... w 2 godzinie filmu, bez efektów specjalnych znikam!  

www.facebook.com/starywujek000