***

Wstęp do cywilizacji

Wtulona w oddech czasu,

przegrana na wstępie do cywilizacji,

zdradzona przez miłość nie do pary -

kołyszę się pod stropem nieba,

u stóp ziemi, której przestało zależeć

na deszczu.

Zamknięta na cztery spusty,

rozkochana w prawdzie,

co nie należy do Ciebie - pragnę

sprawić przyjemność przeszłości,

zmęczonej pamięci.

Samotność, choć przygodna

i dobrowolna, usiłuje wykrzesać lęk,

przypadek - nie mam sił walczyć.

Czy jestem darem,

jakiego wyrzekają się nagie nadgarstki?

A może przypominam piekło,

w którym nie masz odwagi

się pogrążyć, zanurzyć?

Głaskam pod włos

wykradzione łzy -

to tylko nawrót zadośćuczynienia.

Maleńki jest wszechświat

pod Twoją powieką.

Jeszcze większy krajobraz, skrywający

w sobie niedopowiedzenie.

Owijam się Tobą niby dotykiem,

którego nie sposób odnaleźć,

poczuć gdzieś pod powierzchnią.