***

Starannie milczysz

Co z tego, że Twoje życie domaga się

dalszego ciągu, skoro przyszłość

przypomina odgadniętą zagadkę?

Jakie znaczenie ma czas,

który objawia się niby piedestał

dla wspomnień?

Nie jestem tym człowiekiem,

który potrzebował samotności.

Nie przypominam serca, co przepadło

w połowie pytania.

Kojarzę się raczej z wiecznością -

dla niej można śnić

bez ceregieli,

bez wyrzutów sumienia.

Nienawistne są dzisiejsze łzy.

Zgubione milczenie, wbrew któremu

starannie milczysz.

Nie mogę uwierzyć gwieździe,

co przedostała się za granicę oddalenia.

Ból, choć wieloletni, jest pozostałością

po zbyt gorliwej pamięci.

Przeglądam się w Twojej twarzy,

szukając odrobiny powietrza,

podglądając wieczność, kpiąc

sobie z nienawiści.

Odnajdą mnie ślady, rozkochane

w ciele, gardzące duszą.

Obudzę się tego samego poranka -

tak mi brakowało.