ŻEROMSKI

Tam jeszcze strzępy sławy z białą kością gniją -  

 Tam jeszcze sępy legend w krwi upiorów tyją -     

   Tu jeszcze głuchy bezwład czarną wnęką patrzy -   

Tu noc i nic! Tu żłopią jeszcze honor matczyn...   

 I cóż to niebo wisi ciągle lazurowe?                      

 I cóż to w pyszną zieleń ziema stroi głowę?           

  I czemu ku swej woli losem wiatr swawoli?            

  I grzbietem fal się pluska morze w sinych łuskach?

                                                       - To - nic.

To serce krwią ocieka w grudach czarnoroli.        

                                                       - To - nic.

To serce ziemią boli...