Miałaś tak kiedyś, że musisz iść, gdziekolwiek, powłóczyć się po parku,
kiedy nie ma co pić, ale są papierosy,
więc palisz jednego za drugim, ze specjalną dedykacją dla kogoś.
A później chcesz iść spać, gdziekolwiek, byle nikt Ci nie przeszkadzał.
Miałaś tak kiedyś ?
Że nie ma już co ze sobą zrobić,
i nie ma nikogo obok Ciebie, komu mogłabyś powiedzieć,
jak bardzo jest Ci źle i nie możesz płakać,
chociaż to tak cholernie pasuje do sytuacji.
Miałaś tak kiedyś?
że wracasz b y l e gdzie, b y l e jak, b y l e n i e t a m .
że ręce Ci się trzęsą, że trzęsiesz się cała.
I nie potrafisz powiedzieć, że Ci nie zależy.
Bo zależy Ci cholernie, a nie umiesz się oszukiwać,
a kiedyś umiałaś...
Miałaś tak kiedyś?
Nie możesz zasnąć, trzymając w ręku telefon,
ciągle odblokowując klawiaturę - a nóż, może jest sms,
może nie było słychać dźwięku.
Rano wstajesz półprzytomny, szukasz kogoś w tłumie ludzi,
choć wiesz, że tam, go nie ma.. żyjesz nadzieją, że może..
może dziś, może właśnie w tym tłumie.. że może..
Ach, miałaś tak?
Bagatelizujesz wszysttkie inne sprawy, tylko dla tej jednej,
chociaż doskonale wiesz, że jest ona pozbawiona sensu.

he started back coldly..

Telefon? Milczy. Chciałabym do Pana napisać, ale brakuje mi już odwagi, aby wyszeptać choćby słowo. Pan albo stchórzył, albo Pan po prostu nie chce, a ja nie umiem się z tym pogodzić. Każde kolejne spotkanie było coraz cięższe. Każda odmowa coraz bardziej gorzka i nieznośna. Aż w końcu morze się uspokoiło, wiatr przestał wiać i żywioły ucichły. Wraz z tymi żywiołami i Pan ucichł. A później zaczął padać deszcz, wtedy nie było różnicy co mi rozmazuje tusz na rzęsach, czy deszcz czy łzy.