Kolejny taniec w cyrku zdarzeń.

Sama nie wiem; być może to moja wyobraźnia jest zbyt nasycona, a być może to po prostu wy.

Jak zwykle chcę uciekać..

Ucieczka niczego nie załatwi, bo pozostawię za sobą setki nadgryzionych spraw, które aż proszą się o ich wyjaśnienie - wiem; ale czy nie jest tak, że człowiek szuka ukojenia wtedy, kiedy jest mu źle, kiedy chce się od czegoś odizolować, czemuś zaprzestać; kiedy już nie ma siły ciągle wyjaśniać i kiedy te wyjaśnienia kosztują i zostawiają blizny? Przecież jesteśmy tylko ludźmi, w pełni rozumnymi istotami pepełniającymi błędy; którym zdarza się mylić, błędnie oceniać i krytykować. Ale uczymy się, uczymy się szukać swojej wyimaginowanej wizji perfekcji, w której chcielibyśmy widzieć ludzi idealnych.

Ja za bardzo walczyłam o to, by wkoło siebie takich widzeć..

Może nie warto czasem się w coś tak bardzo angażować?

Może nie warto tkwić w "związku', którego wyjaśnianie i bronienie pochłania więcej czasu, niż bycie w nim, bycie razem?

Takich "może" są setki, ale jedno jest pewne - może z tych schodów warto jest zejść jeden stopień niżej..

Nie musicie rozumieć..