Wrzesień ma słodki smak ostatniego tchnienia lata wydanego przez te najdelikatniejsze i najczulsze bo pożegnalne słońca promienie Wrzesień umie jeszcze wyobraźnię pobudzić natchnąć marzeniem a wpomnienia domagają się swego własnego miejsca na ciele we Wrześniu dojrzę jeszcze Twój uśmiech bajeczny oczu blask być może już ostatni raz We wrześniu umiałabym jeszcze pokochać szczerze... umiałabym uciec od schematów ale los ze mną nieczysto pogrywa nie daje szans i nie wiem czy to kolejna lekcja cierpliwości czy głośny krzyk przegranej Wrzesień ma słodki smak a Ty nie widzisz że powolutkudrepcze do końca swej ścieżki Będę żyć będę... tak jak można bez kolorów żyć ale czy jest sens nie umieć zobaczyć tęczy?...