Rozdział 45. THE END

Kolejne dni, tygodnie, miesiące, lata mijały podobnie. Wreszcie nasze życie wróciło do normy. Kiedyś takie bieg zdarzeń zaczął by mi się wydawać monotonny, ale wolę, żeby było spokojnie, niż żeby znowu miała stać się jakaś tragedia. Moi najbliżsi są teraz szczęśliwi. Carl ma chłopaka, z którym dobrze jej się układa, ja też od niedawna spotykam się z kimś. Od kilku miesięcy dostaję też powołania do pierwszej drużyny Barcelony. Czuję z tego powodu ogroną radość. Sara trenuje w najlepszym juniorskim klubie siatkówki w Hiszpanii. Nie powiem młoda ma talent. Ostatnio wyznała mi, że jej największym marzeniem jest zagrać w Polsce w Orlen Lidze. Jestem pewien, że za kilka lat jej marzenie na pewno się spełni i jeszcze będzie miała problem jaki klub wybrać. Tata po zakończeniu kariery chwilowo zrobił sobie przerwę i razem z mamą prowadzą restaurację po dziadkach. Co prawda zamierza ostać trenerem, ale na razie chce spędzić więcej czasu z rodziną. Felipe rośnie jak na drożdżach i jest ocraz większym rozrabiaką. Ogólnie wszystko ukłąda się dobrze i mam nadzieję, że tak już pozostanie.

To by było na tyle w kwestii tego opowiadania.

Nie chciałam go tak szybko kończyć, ale przez ostatnie dni gdy tylko próbowałąm cokolwiek napisać wpatrywałam się w pustą stronę i doszłam do wniosku, że to nie ma najmniejszego sensu.

Dlaego w takim krótkim podsumowaniu postanowiłam je zakończyć.

I teraz pytanie do Was: czy chcecie kolejne opowiadanie? :)

Mam nadzieję, że pomimo tak długiej przerwy, znajdzie się jeszcze ktoś kto tu zajrzy ;)

Tak więc czekam na Waszą odpowiedź :3