bez możliwości powrotu...

"Domek"

Ja domek dla umarłych

znależli tu swoje

ostatnie schronienie

ruch rąk

w moją stronę

weź mnie

ze sobą weź

nie puść

zostałem otwarty

i zamieszkali

w zimnym

pustym

ciemnym

taka jest

ich

światłość wiekuista

takie grzechów odpuszczenie

ciała zmartwychwstanie

taki żywot wieczny

***

Asyż gniazdo

na spękanej skale

białe ptasie

jaje

niosłem

ten krajobraz

różowiejący

do mojego

miasta

nie doniosłem

trzeciego dnia

twój uśmiech

zaczął się psuć

oddałem Cię ziemi

spływa rzeka

zapomnienia

na oczy usta

na twoje stopy

obute w papierowe

pantofle

***

O świcie światło

rysuje węglem

ziemistą twarz

matki

Rozpala pod blachą

ognisko domowe

trzask szczypki

zapach zrębu żywiczny

płomień szerzy się

i huczy

w oknie widzę niebo

w niebie słońce

dokoła stoją wasze twarze

ich rysy

nie będą już powtórzone

(text by tadeusz różewicz)

od samego rana mgła.

dzień miał być beznadziejny.

nie był.

idę pogrzebać w stosie zeszytów.

bye, bye maszkarooooo