Atlantis
Under the sea
Under the sea
Where are you now?
Another dream
The monsters running wild inside of me

I'm faded
I'm faded
So lost

Wiele razy można zawieść się w bardzo krótkim czasie. Najczęściej to zawody bez uzasadnienia. Po czym się zorientować, że sypnie, skoro bardzo długo było aż zbyt dobrze? Jak rozpoznać, że cisza z typowego milczenia przeradza się w bolesne ukłucia braku słów? I proszę powiedz mi, jak mam udowodnić, że to nie moja wina? Że to nie wewnątrz mnie tkwi problem, skoro tak jest? Gdzie coś się nie udało, gdzie nie dałam rady po raz kolejny, gdzie zwyczajnie jestem zbyt słaba, by utrzymać zainteresowanie? W którym wcieleniu zrobiłam wystarczająco dużo złego, by teraz tak dostawać po tyłku? Przepraszam, kurwa, że w ogóle ten kontakt zaistniał. Przepraszam serdecznie, że próbowałam go utrzymać, że zależało mi, żebyś nie latał przygnębiony, że poświęcałam czas na Twoje smutne pierdolenie i wszystko tylko po to, żeby czuł się dobrze. Przepraszam, że obchodziłeś mnie tylko jako człowiek, że zależało mi, żebyś nie wpadł w gówno, a jedyne co otrzymałam to zupełna ignorancja. Dziękuję serdecznie, że jak podpora się zużyła to trzeba było ją wypierdolić na zbity pysk. Wiesz, że podpory też płaczą? Że tez nie dają rady? Nie służą tylko i wyłącznie do wsparcia, a i same od święta go potrzebują? Nawet raz niedocenione, nawet raz nie poklepane po głowie podpory smutnieją od środka, próchnieją i dają się ściąć z uśmiechem na ustach.

Przepraszam, przepraszam, przepraszam, że nie umiałam Ci wystardczyć.

Uwierz, mam poczucie winy.

niku