Czasem się w tym gubię, tyle słów, uśmiechów, rozmów - gorszych i lepszych, a potem tylko zwątpienie. Mam wrażenie, że przez te lata oboje nie odważyliśmy się na pełną szczerość. Przez co? Przez nieśmiałość, odległość, emocję, sytuację? Wydaje mi się, że to właśnie to wpływa na tą ciszę, potem na te sprzeczki, gorsze dni. A ja po prostu tęsknię. Nie wyobrażam sobie czasu bez Ciebie na dłuższą metę. Gdziekolwiek bym nie była, myślę, co by było gdybyś tu był, co mogłabym Ci dzisiaj opowiedzieć,  z czego moglibyśmy się razem śmiać. Robi się tylko coraz bardziej niezręcznie, przecież co jakiś czas "wracasz" bo ja jestem, bo jest Ci źle, że zostawiasz mnie w tej sytuacji. Setki myśli o wspólnej ciszy - na zawsze są realne, ale bolą. Przez tyle czasu. Zobaczymy co dalej, bo tęsknię za Tobą, cholernie. Życie nas gubi i przemija nam to co w tej znajomości było najważniejsze.

MATURZYŚCI !

I JAK POSZŁO?

ŻYCZĘ WAM POWODZENIA, 3MAM ZA WAS KCIUKI PRZEZ CAŁY MAJ!