Wybrałeś.

Jest wiele rzeczy których się boję.

A wielu z nich bałam się jeszcze przed Twoim odejściem.

A najbardziej bałam się właśnie tego, że odejdziesz.

Że wybierzesz...

inaczej.

I stało się najgorsze, a po tym moje lęki zaczęły rosnąć i się dzielić,

przez co mnożyć i ciągle ich więcej i więcej.

Jakby jeden wielki strach się rozbił wraz z sercem na miliony kawałków.

Niedawno odkryłam kilka nowych, a jeden który najbardziej mnie boli.

Bo boję się tego, że kiedyś wrócisz. Właśnie wtedy, gdy się już naprawdę pogodzę z tym wszystkim, gdy się wreszcie odważę na nowo ułożyć swoje życie, gdy wreszcie mi się uda komuś zaufać, być może pokochać. Bo musisz wiedzieć, że tego też się obawiam. Że juz nigdy nikogo nie pokocham. A na pewno nie tak jak Ciebie... Że nigdy nie zaufam... Że i mnie nikt nie obdarzy TAKIM uczuciem.

Że TAK można kochać tylko raz... Że Ty mnie w ten sposób nie kochałeś.

I boję się, że właśnie wtedy wrocisz i to co tyle lat starałam się ułożyć, w moment znów runie. A ja wciąż nie będę pewna, czy to naprawdę...

A to, że on sie ostatnio odezwał, pokazuje mi, że to bardzo prawdopodobne, że kiedyś wrócisz...

Jest ktoś, z kim po prostu rozmawiam. Wiem, że mnie pragnie, mimo ze nie zna mojego imienia i że mnie jeszcze nie widział, nie dotykał. I dziś śniło mi się, że mnie pokochał, wyznał to, zaprosił na kolację, być może ze śniadaniem. A potem okazało się, że mnie pomylił z inną dziewczyną, o tym samym imieniu co ona. Że to jednak ją, a nie mnie pokochał, a to wszystko o czym mi opowiadał było wyłącznie efektem błędu, pomyłki. Dziś wlasnie zdałam sobie sprawę, że jest we mnie kolejna, właśnie ta obawa. Że znów mi zabijecie serce.

Bo może nie tylko ból, ale i on nosi Twoje imię?