'chciałbym umrzeć z miłości'

Już nic nie myślę. Pomijając moje myśli o śniegu i życie w nierealnym świecie czyichś marzeń, nawet nie moich. Nie znam swoich marzeń, przyznaję. Nie znam samej siebie. Nie wiem, kogo widzę, gdy zamykam oczy, nie wiem, przy kim moje serce bije mocniej, bo wciąż bije jednostajnie cicho i spokojnie. Moje usta nie ukłądają się inaczej, kiedy mówię o nim czy o nim. Nie piszę sobie jego imienia w zeszycie na ostatniej kartce, nie bazgram ławek bezsensownymi wyznaniami w nadziei, że ktoś przeczyta i nie wchodzę na phrases na facebooku w nadziei, że wyjdzie mi, że on mnie kocha. Ja wiem, kto. Nie wiem tylko,czy ja..Nie wiem, czy moje słowa są sensowne, gdy się zwracam do kogokolwiek. Nie wiem, czy mają jakąś wartość. Wszyscy znają odpiowiedź oprócz mnie. Teraz. Siedzę i myślę, bez smutku i starej zakurzonej księgi z napisem 'depresja w stopniu zaawansownym - poradnik dla nieszczęśliwie zakochanych'. Wyznaję, że.

Czuję cokolwiek. I nie wiem, czy wiesz, że ja wiem, że ty też. To ma też swoją wartość. Albo i nie.

Świat wypadł mi z moich rąk
Jakoś tak nie jest mi nawet żal

Czy ty wiesz jak chciałbyś żyć, bo ja też
Chyba tak chciałem przez cały czas, lecz

Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść
To przecież dobrze, dobrze o tym wiem
Chciałbym umrzeć przy tobie

[...]

Nie na krześle, nie we śnie
Nie w spokoju i nie w dzień
Nie chcę łatwo, nie za sto lat
Chciałbym umrzeć z miłości

Nie bez bólu i nie w domu
Nie chcę szybko i nie chcę młodo
Nie szczęśliwie i wśród bliskich
Chciałbym umrzeć z miłości