yyy, Rury!

tak oto zjawiam się w ostatni wieczór urlopu

podsumowując go najbardziej pozytywnym zdjęciem, jakie mamy z jachtów

smutno mi było wracać, smutno mi jest myśleć, że jeśli uda mi się to kiedyś powtórzyć, to dopiero za rok (;

drugi tydzień upłynął pod znakiem chorowanka, nowej dziary (tak, w końcu skończyłam rękę!) i wczorajszego MateriaFestu

nie byłam nawet świadoma, jak tęskniłam za byciem z G. na koncercie i późniejszym przegadywaniem nocy do piątej

dziękuję za, jak zawsze, najlepsze towarzystwo ;*

klikam w te klawisze z łóżka, które nie stoi w moim pokoju i jest mi z tym... nie źle, ale... niekomfortowo?

nie tak to wszystko miało wyglądać, ale lato się obraziło i już chyba nie powróci w tym roku

miałam nadzieję, że uniknę przenoszenia się tutaj, żeby się za chwilę znów przenosić, ale cóż zrobić

choć nie powiem, psychiczne czuję się nieco lżej z tym, że nie jestem w pustym domu sama jak palec

chyba już mi było zbyt wiele tylko i wyłącznie mojego towarzystwa

wyłączę wieczne czuwanie

co do rzeczy, na których temat miałam zamiar się rozpisać, standardowo tak, żeby nie było wiadomo, o co chodzi...

przeczytałam ostatnio linijkę tekstu, która zapadła mi w pamięć

"Skoro fascynacja jest tak łatwa, to czemu jest tak trudna?"

zdecydowanie chciałabym znać odpowiedź

bo skoro jest to tak łatwe, że czas i miejsce nie mają żadnego znaczenia

bo skoro jest to tak łatwe, że przypadkowość zdarzeń może do niej prowadzić

to czemu jest tak trudne, że "skutków" tego przy mnie nie ma?

jakbym zawsze patrzyła nie w tę stronę

straciłam z głowy większość myśli, które miałam do napisania w tym temacie

chyba wciąż jeszcze za dużo w nich chaosu

od jutra powrót do biura

od jutra powrót do rzeczywistości

cały dzień głównie to zajmuje mi głowę

mam wrażenie, że nie dźwignęłam się psychcznie wystarczająco

ale cóż, jak zawsze, byle przetrwać

https://www.youtube.com/watch?v=QTIkudYT3mg