On..

Zostawiłeś nas.. zostawiłeś mnie.. nie zdążyliśmy się pożegnać.. Poszedłeś na zebranie wspólnoty która przez ostatnie 14 lat była dla Ciebie tak ważna, i tak jak napisałeś w notatkach "oddałeś jej całe serce" niestety dosłownie.. Poszedłeś, miałeś wrócić, miały być imieniny, świeta, miałeś przeczytać gazetę, przecież czeka na Ciebie, kto teraz zrobi prasówkę? A te wszystkie krzyżówki? Kto to rozwiąże jak nie Ty?? Co z moją pracą magisterską, przecież mieliśmy ją konsultować... Co z imieninami? Kto mi przyniesie bukiet róż w tym roku?? Co z dalszym życiem?? Nie na wszystko jeszcze dałeś mi wskazówki, nie powiedziałeś wszystkiego, nie wychowałeś do końca! Nie porozmawialiśmy jeszcze na wszystkie tematy.. Przecież mówiłeś, że jestem wyjątkowa! A wyjątkowych ludzi nie opuszcza się od tak poprostu.. Miałeś przecież do nas wrócić, napić się drinka, pożartować jak zawsze!! Ta moneta.. ta którą mi dałeś.. Ona miała przynosić mi szczęście, ale widocznie dla Ciebie była za słaba.. Albo leżała za daleko szpitalnego łóżka?? Sama już nie wiem.. Za dużo rzeczy jeszcze chciałam Ci powiedzieć, za dużo rzeczy to Ty mi miałeś wyjaśnić. Mam tylko nadzieję, że tak jak nam napisałeś "masz tam dobre towarzystwo"! ;( Kiedyś się spotkamy napewno, i mam prośbę, nie złość się na to co ja czasem wyprawiam, bo wiesz, że nie wolno Ci się denerwować! Kocham Cię nad życie, postaram się nie zawieźć Cię chociaż teraz, i dziękuję za wszystkie chwile w życiu mi poświęcone..