Z każdym rokiem I z każdym dniem,

uczyłem się ciebie jak sztubak, który już zna, już wie,

a swej wiedzy nie ufa, szuka

i od początku powtarza, i odkrywa ciągle na nowo

znaną nieznaną twarz, znane nieznane słowo.

Uczyłem się twego ciała, niegasnącą chłonąc urodę.

Wyspą czarów byłaś mi cała i piołunem, i miodem.

Każdy głowy półobrót, każdy ruch uczył mnie ciebie.

Uczyłem się twoich trwóg I pewności w potrzebie.

Uczyłem się twoich żalów słusznych. Pokonując je,

jak z rudy iskrę metalu wydobywałem uśmiech.

Uczyłem się twojej radości szerokiej jak wicher,

uczyłem się twojej tkliwości cichej.

Uczyłem się i z nauki tej wiem tylko tyle,

że czy dłuższy będzie życia bieg, czy krótszy,

ja się ciebie ani na chwilę nigdy nie przestanę uczyć.

***

Codziennie poznaję Go na nowo, uczę się, obserwuję i staram się

aby z każdym dniem było Nam coraz lepiej,

W pogoni za czasem, który coraz szybciej ucieka,

mamy go coraz mniej dla siebie...

Potrzeba to zmienić odróżnić rzeczy ważne i ważniejsze