jak to jest ??

Człowiek nie miał na nic czasu, ale miał więcej energii?

I chyba mimo wszystkich problemów był szczęśliwszy.

I jak tu komu kolwiek dogodzić ?

Czasami wydaje nam się, że jakas decyzja będzie dla nas lepsza, 

a jednak przewraca nasze życie dogóry nogami.

Jak wcześniej byłam na kręcona na wszystko, tak teraz...

teraz czuje brak motywacji do czego kolwiek, 

brak chęci do działania, czy po prostu...

Nie umiem odnaleźć siebie.

Może to wszystko przez to, że 3 lata temu już zmieniłam moje życie, 

ale takie jest dorastanie..

Ale rzeba podnieść głowę do góry i iśc dalej, dalej i dalej, a może znów wejdziemy 

na odpowiednią ścieżkę w swoim życiu ?

Może znów wszystko będzie proste ?

I będę wiedzieć, w którą strone i gdzie chce iść dalej ??

Wszystko przewraca się, wszystko się zmienia.

Nie poznaje samej siebie,,

Zazdrośc ?

presja czasu ?

a może po prostu dorosłość?

Nie wiem.. Myśli się zbierają, coraz częściej nie ma gdzie ich uwolnić.

Coraz bardziej boimy się reakcji ludzi, 

czasami po prostu boimy się o czymś mówić, 

a może nie potrafimy ?

Era komputerów, telefonów i tego wszystkiego co się wokół nas kręci,

przez to nie potrafimy ze sobą rozmawiać, zauważam to coraz częściej..

Nie tylko wśród innych ludzi, ale niestety też po sobie.

Coraz częściej boimy się wyjść do ludzi, boimy się braku akceptacji.

Kiedyś nie było dla mnie ważne jak się wygląda, co się nosi i czy ma się makijaż na twarzy,

teraz ?

Teraz chyba za bardzo przejmujemy się opinią innych, to przez innych przechodzimy przez miliony diet,

przez które nie jesteśmy szczęśliwi, spędzamy miliony godzin przed naszą szafą, czy lusterkiem.

Już nikt na tym zasranym świecie nie jest prawdziwy, każdy znas to osoba jaką chcą zobaczyć inni..

Smutne jest to wszystko, ale czy jest ktoś kto umie to zatrzymać ?

Chyba nie..

Pora odnaleźć kogoś przy kim można być prawdziwym...

Praw­dzi­wość i dob­ro większości ludzi w około ciebie,

jest jak og­romna myd­la­na bańka na two­ja głową. Zachwy­casz się nią dopóki nie pęknie, a ty bedziesz stał sam, mok­ry, dy­goczący... zawiedziony. 

czar prysł