Otóż każdy z Nas potrzebuje drugiej osoby. Nie mówię, że musi to być ta druga połówka, choć również powinniśmy ją pod to podciągnąć. Druga osoba, która potrafi rozbawić, zorganizować ciekawie czas, pocieszyć, wesprzeć, ochrzanić, pokazać właściwą drogę, zapełnić pustkę samotności, nostalgii, wysłuchać i na własny rozum skomentować, która mówi prawdę ... innymi słowy prawdziwy przyjaciel.
Jest to nieoceniony skarb. Wielu z Nas poszukuje go na codzień, często łudząc się, że odnalazło go, choć są w błędzie. Ja na szczęście nie mogę tego powiedzieć o sobie, bo jestem pewna. Jednak przyjaźni człowiek uczy się przez całe życie, tak samo jak miłości i samego życia.
Przykrą sprawą jest sytuacja, gdy człowiek uświadamia sobie, że nie ma kumpla/kumpeli z prawdziwego zdarzenia, lecz jest to wspaniały splot wydarzeń, który może doprowadzić do tego, iż poznamy taką osobę.

Dziękuję tym, którzy coś wnieśli do mojego życia, tym, którzy to nadal czynią, tym, którzy to zrobią. Dziękuję, za dar przyjaźni, za to, że chyba mam z nim styczność w drugim człowieku, i za to że dano mi być jednym z tych "prawdziwych przyjaciół", przynajmniej uczę się tego.
Na koniec dodam znamienne słowa, niestety dla mnie anonimowe, więc nie podpiszę kto jest ich autorem: "Jeśli postanowiłeś znaleźć przyjaciół, przed Tobą trudne zadanie. Jeśli postanowiłeś stać się przyjacielem, znajdziesz ich wszędzie."

<3