:)

SŁOŃCE... 

Pamiętasz jak się poznałyśmy, prawda? Pamiętasz jak grzecznie siedziałaś na urodzinach u swojej koleżanki Wiktorii wybierając następny utwór do puszczenia a ja pchająca się razem z moją grubą tuszą PRZEZ PRZYPADEK zrzuciłam Ci głośnik na głowę? Wtedy jeszcze nie znałam Cię tak dobrze, Ty mnie też, do tego mnie nie lubiłaś haha... A gdybym Cię znała wiedziałabym jakie myśli miałaś wtedy w głowie, oczywiście panika czy nie zdeformowałam Ci głowy albo coś w tym stylu. Wtedy zastanawialam się czemu po 10 minutach dalej tak panikujesz przecież to tylko głośnik! Wtedy to nie było jeszcze to... Ale powiedziałam że zaproszę wszystkich, w takim samym gronie na moje urodziny. I jak powiedziałam tak zrobiłam BO TO JA. W międzyczasie czasami rozmawiałyśmy a wtedy kłamałaś mnie lecząc moje kompleksy dotyczące nosa -  wciąż to robisz. I dokładnie 2 lata temu ze spóźnieniem bo pamiętam jak się spinałam że ktoś mógl zapomnieć o moich urodzinach (HAHA) przyjechałaś. I to, dopiero wtedy był początek wszystkiego. Taki niezbyt bo gdy zobaczyłam Cię, razem z Twoją mamą w drzwiach i zobaczylam Cię, naprawdę Cię zobaczyłam... zaczęłam się zachowywać (troszkę?) dziwnie, zapomniałam gdzie są kartki, długopisy, w ogóle co to znaczy numer mojej mamy bo Twoja mama o to poprosiła... Istniałaś tylko Ty, piękna dziewczyna, z fioletową chustą, rumieńcami, błyszczącymi oczami, później trochę zdezorientowanymi po moim nieogarniętym zachowaniu haha. Wiedziałam że resztę tego i następnego dnia muszę spędzić z Tobą, poznać Cię, zrozumieć o co mi chodziło w tym zapomnieniu o calym świecie gdy Cię zobaczyłam. I wystarczyło kilka godzin żebym zrozumiała że potrzebuję być blisko Ciebie, że Twój uśmiech jest najpiękniejszym zajawiskiem jakie kiedykolwiek widziałam, że niektórzy ludzie są jakoś za blisko Ciebie przez co nowe poznałam nowe uczucie - zazdrośc. Ty musiałaś być moja. 
Każda następna rozmowa z Tobą utwierdzała mnie w tym że jesteś inna, lepsza, bardziej we wszystkim niż cały świat, wszyscy ludzie. To tak jakbym żyła mówiąc swoim własnym językiem, którego nikt inny nie rozumiał i cały czas brakowało mi czegoś. A tu nagle zjawiasz się Ty i przemówiłaś do mnie tym samym językiem. Poczułam się... rozumiania, szczęśliwa, ta brakująca dziura zapełniła się. 
Brakuje mi przymiotników żeby Cię opisać, jesteś wspaniała, wyjątkowa, piękna, cudownam mądra i może nie (NA SZCZĘŚCIE) dla całego świata ale dla mnie. Tylko dla mnie. 
I dlatego nie będę Cię opisywać ale po prostu napiszę kim jesteś dla mnie. Najprościej by zacząć i powiedzieć że wszystkim. Bo jesteś wszystkim. I wiesz dobrze że jesteś tą osobą, która będzie mnie zawsze wspierać i przeżywać ze mną te dobre jak i gorsze dni - z wzajemnością. Jesteś osobą dzięki której mam powód żeby żyć, jesteś osobą dzięki której jestem szczęśliwa. Jesteś osobą której ufam i za którą oddałabym życie. Dla której zrobiłabym wszystko i z którą nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych. Dzięki której moje życie jest po prostu... dobre, jesteś dobrem którego bardzo potrzebuję w swoim życiu mała. Nie na kilka lat, kilkadziesiąt... Na resztę tego życia. Jesteś kimś kto pokazał mi co to jest miłość, jak mocno można kochać, jak mocno można się do kogoś przyzwyczaić, jak mocno może na kimś zależeć, jak mocno można się o kogoś martwić i jak mocno można chcieć być z kimś, opiekować się tym kimś. Dla mnie tym kimś jesteś Ty i obiecuję że nigdy nie pozwolę żebyśmy straciły siebie, żebyśmy musiały się od siebie odzwyczajać. Możemy się kłócić każdego dnia, możemy sobie mówić okropne rzeczy ale... Nigdy Cię nie opuszczę. Dziękuję Ci za najlepsze 2 lata, za to jak zmieniłaś mnie na lepsze, za to jaką osobą jesteś, za dzisiejsze najcudowniejsze życzenia, za wszysktko a najbardziej za to że jesteś. 

Kocham Cię. 




http://www.youtube.com/watch?v=whqebes2EFo


I tak Cię kocham.