Ostatnio przechodzę na przemian przez dwie fazy:

-zostawcie mnie wszyscy w spokoju, chcę siedzieć sama w domu i marnować czas na niczym

-zabierzcie mnie stąd, ktoś, ktokolwiek, gdziekolwiek, nie chcę być sama, nie chcę siedzieć w domu, chcę się bawić i zacząć żyć

Przez większość mojego życia miałam pierwszą fazę i czasami przejawy drugiej, jednak ostatnio wszystko się zmienia.

Utknęłam w fazie drugiej i mam już dość siedzenia samej w domu, jednak jest jeden duży problem, ja nawet nie mam z kim wychodzić i się bawić..

Nie mam pomysłu na to, co ze sobą robić w wolnym czasie, bo wszystko co mnie interesuje nie jest za bardzo przeznaczone tylko dla jednej osoby...

Nigdy nie przypuszczałabym, że będzie mi tak ciężko samej, bo jeszcze nie tak dawno kochałam samotność i odizolowanie od reszty świata.

Tylko jak teraz mam znaleźć sobie znajomych w tym ciągle dla mnie obcym mieście?

Na studiach nie mam z kim się zadawać, w pracy niby jest pare spoko osób, ale ciężko jest się z nimi umówić na spotkanie.

Co robię nie tak, że nikt nawet nie próbuje mnie poznać?