spacer drogą pośród minowych pól
Dodano: 4 STYCZNIA 2014
Rozmawiamy ze sobą coraz mniej siebie chciwi,
jakby ktoś pomiędzy nami porozstawiał szyby.
Na dnie własnego świata, dzieci kwiaty,
Ryby bez głębszych wdechów- żyjemy na niby.
Wydrapałbym każde oczy wlepione we mnie tak tępo,
że aż czuję jak oblepia mnie przeciętność.
Inna miała być codzienność,
nasza wielkość miała iskrzyć, a wygasa gdy tak
teraz na nią patrzę, a ty milczysz,
