Pora już dziś wracać do Warszawy. Trochę odpoczełam od tego wszystkiego co działo się w ostatnim czasie, choć nadal to kręci się w okół mnie i przez długi czas będzię. Czasem zastanawiam się ile jeszcze człowiek musi przeżyć tragedii w swoim życiu, aby wkońcu mógł powiedzieć sobie " jestem szczęśliwy ". I dlaczego los odbiera Nam tak bardzo bliskie osoby w życiu. 

Miejsce w Warszawie nad Wisłą. To było Nasze miejsce, spedzałyśmy tam czas w ciagu dnia, wracałyśmy nad ranem. Nocą było najpiekniej. Często będę tam przychodzić, to miejsce zawsze będzię kojarzyć mi się tylko z Tobą, każda sekunda, minuta, godzina zostały zapisane w Naszym prywatnym świecie, choć Ciebie już tu nie ma i nigdy nie zobaczę Cię. Nad Wisłą przełamałaś wszystkie bariery jakie miałam w sobie, sprawiłaś, że czułam się sobą przy Tobie i dziwię się, że nadal tak czuje się mimio tragedii jaka przyszła, ale to zawdzięczam Tobie. Zaczeło się wszystko od tańca i obiecuje Ci ostatni taniec jak los zadecyduje, że będę musiała przyjść do Ciebie, w drugim życiu. Będzie to Nasz bal. Nie rozstałyśmy się tak jak zawsze ludzie to robią, w ogóle nie rozstałyśmy się, dlatego zawsze będę z Tobą pomimo tego, że kiedyś ułoże sobie życie, ale prędko to nie nastąpi. Najpierw okres pogodzenia się z tym, że Ciebie już nie ma i okres załoby. Wyznałyśmy sobie miłość przed śmiercią, nie sądziłam, że wtedy to będzię już ostatni raz.

Cholernie tęsknie za Tobą, brak Ciebie powoduje uczucie pustki i jakakolwiek czynność nie sprawia mi żadnej przyjemności. Odeszłaś zostawiając mi wszystko po Tobie. Zawsze będziesz najważniejszą cząstką mnie, cząstką, która żyje i będzię żyła cały czas we mnie.

Kocham Cię Skarbie i mam nadzieje, że mimo wszystko wiesz o tym [*] 

Przy tej piosence tańczyłyśmy nocą nad Wisłą, niebo pełne gwiazd, było tak magicznie

Justin Timberlake - Mirrors

http://www.youtube.com/watch?v=SJeV9H8SGdg