szczerze. mam dość. myślałem dużo.. zostanawiałem się jak żyć, żeby było dobrze. Źebym nikomu nie przeszkadzał, żeby wszystko było w porządku. Chciałem.. w sumie to teraz już nie wiem, czego chciałem. Nie o tym w każdym razie chce mówić. Nie mówiłem co dokładnie się dzieje w moim życiu. Chcę żebyście byli wobec mnie szczerzy..dlatego ja chcę być taki sam. Odkąd się urodziłem.. mama wychowywała mnie sama.. tata odszedł, nawet go nie znałem. szkoda. brakuje mi go, więc szanujcie swoich rodziców, bo macie największy skarb, jaki można w ogóle dostać od życia. Ja takim szcząściem obdarzony nie jestem. Dwa lata temu (14lat) dowiedziałem się od wujka, że moja mama jest chora.. na raka. Nie chciała mi sama o tym mówić, bo wiedziała jakbym zareagował. Powoli się oswajałem z tym.. codziennie się modliłem, żeby było dobrze. Żebym przynajmniej miał ją. Tydzień temu zmarła. I teraz..  nie wiem co mam zrobić ze sobą. Wszystko straciło sens. naprawde. Nie życzę tego nikomu. Bo to okropny ból, i cierpienie.. i wątpie, że kiedykolwiek to minie. Nie piszę tego żebyście pisali mi w komentarzach 'oh jaki biedny' bo mam to w dupie. Ona już NIGDY nie wróci ! Piszę to poto ,żebyście wiedzieli co jest na rzeczy. skończyłem.

~natan