hospital for souls...

marzę o ucieczce z tego kubła śmieci

wszyscy poszarzali i leżą bez sił

a ja tylko pragnę krzyczeć

"boże czemu nas skreśliłeś"

już nie wiem nic nic nie czuje nic nic nic

wołam do niebios pustymi słowami

wytrzeszczam zmęczone oczy

pragnę usłyszeć jakieś słowa

lecz nie wiem jakie i co z nich zrozumiem

jak zadziałam dalej

w tym ogromnym bałaganie świata

i bałaganie umysłu mojego

takiej pustki jeszcze nie miałam

nie czuję nie myślę nie wiem nic

tylko zdzieram kolana

o niewidzianle ołtarze

wpadam w pułapki losu mego

oblewam wszystkie testy

i coś czuję że nie zdam tego wszystkiego

a to jest takie ważne

potykam się i brnę w otchłań

zwaną piekłem umysłu doszczętnym

boże usłysz nas

boże daj mi jakiś znak

umarłam już nie powrócę do żywych

za późno na walkę ponad moje siły

idę po omacku bez podtrzymywania

przeżyję - jakoś to będzie

umrę - nie moja strata

życie swe powierzam innym

zginę lub przetrwam nic nie zależy ode mnie

boże usłysz mnie

boże daj nam jakiś znak

podobno tak powiadają ludzie

że wszystko zależy od ciebie

więc czemu mnie karzesz i podkładasz kamienie

upadam co kojelny krok

naucz mnie chodzić prosto

nie zbaczać z uliczek na marne przytułki

poszukuję swojego szpitala dla duszy