another unreal day.

zimno mi zamarzają kości

szron przywarł do bladości skóry

a ja cię tylko o to proszę

przytul mnie i obdarz mnie uczuciem

nie mogę się odnaleźć poraz kolejny

i bładzę uliczkami w strachu bez zachęty

ręce opadnięte wzdłuż ciała leżą

a ja milczę i liczę kolejne rany

kraty zamkniętej duszy mej

nie czuje już nic i taka jest prawda

wyrwane serce miesięcy kilka temu

nie zostało jeszcze zreperowane

nie umiem płakać i śmiać się też

taka chroniczna pustka która nie opuszcza mnie

oglądam cię przez ekran telewizora

a paski przelatują mi przez oczyma

obraz się zamazuje coraz bardziej

wpadam w obłęd chroniczny

i nie widzę już ciebie nie zobacze nigdy

odrealnienie boli i kamienie w duszy

tłuką się niemiłosiernie

czy to ty czy to ja

patrzę w lustro i myślę

nie to raczej nie jestem ja

młotek stuka w uśpionej głowie

nie mogę się poruszyć

a wciąż myślę o tobie

i to mnie zabija i to mnie niszczy