Zdjęcie sprzed miliona lat, ale w tym wszystkim chyba chodzi o notkę, tak?

Ostatnie wydarzenia strasznie mną wstrząsnęły. Jeszcze rok temu staliśmy razem objęci na koncercie, nosił mnie na rękach, a teraz już nigdy nie porozmawiamy... Nie zrozumiem, dlaczego ludzie odbierają sobie życie, a Ci, którzy z pewnością chętnie dożyliby do emerytury, muszą odejść... O najważniejszych sprawach zawsze trudno mówić, toteż nawet nie wiem, co powiedzieć... :-( Wiem jedno: trudno zapomnieć o kimś, kto dał nam tak dużo do zapamiętania...

Poza tym... Hmmm..Pracuję, Tzn. mam staż. Jest ok, będzie fizycznie ciężko jak trafi się zjazd...

Wiecie co jest najgorsze? Istnieje sobie osoba, która mówi Ci, że jesteś dla niej najważniejsza, że zawsze będzie przy Tobie. Twierdzi, że kocha Cię bardzo i że jest w stanie zrobić wszystko, by było lepiej. Tyle, że owa osoba mówi to tylko po to, by zrobić nadzieję i chwilowo poprawić humor. A Ty? Mega w to wierzysz! Dziękujesz za to, a to tylko takie puste, nic nieznaczące słowa. Cholernie boli, gdy dzwonisz do tej osoby, a miła Pani mówi Ci "[...]jest nieosiągalny...". Wtedy wiesz, że nie możesz wierzyć już w żadne takie słowo. Nie możesz w to wierzyć! Kolejny raz mówisz, ze nigdy więcej!

Rozczarowanie... Jak to bardzo noli.

Wiem, że z całego serca kochasz tą osobę, ale  nie możesz tego powiedzieć... Nie mów. Nie okazuj słabości.

Zgodzę się z tym, że kocha się to, przez co się cierpi...