Są takie chwile kiedy wydaje mi się, że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie.
Doskonale wiem co chcę robić w życiu i jak do tego dążyć.
Cieszy mnie każda chwila i jestem dumna, z przyjaciół jakich sobie wybrałam.
Kocham ludzi i wierzę w ich dobro z całego serca... jestem pełna.
Chcę kochać i czuć.

...ale są i chwile, gdy maska skurwysyna zasłania grymas bólu na twarzy. 
Chcę nie myśleć. Czuję, że błądzę. Że wypełnia mnie mrok i nienawiść.
Niechęć do wyborów, uśmiechów i szczerości. Mam wtedy wszystko w dupie.
Najchętniej wyszłabym do klubu, wyrwała sobie jakąś naiwną laskę i bzykała się całą noc tylko po to by przez chwile zapełnić się ciepłym uczuciem, które tak czy siak zamieni się w zniesmaczenie a nawet obrzydzenie...
FUCK LOGIC. 
Czy jestem złym człowiekiem?
Nie. Jestem po prostu pojebana.
Ale Wy też jesteście. Na siłe lubicie się wpierdalać w nie swoje sprawy.
I oceniać nas - ludzi lubiących się trochę odróżniać i żyć po swojemu, według własnego ograniczonego i popieprzonego kryterium. Kochacie przylepiać etykietki. Wkładać wszystko do odpowiedniego pudełka z napisem "dziwka", "grubas", "pedał", "brzydka", "biedna"... 
Ciekawe do jakiego pudła wsadzacie samych siebie. Hm?




DOBRANOC.