Dziś potrzebny mi ktoś nowy,
taki ktoś jak Ty
Kto w korowodzie czarno-białych dni
Będzie jak nagły dopływ świeżej krwi

1 listopada.. bardziej jako świeto zmarłych czy żywych?

patrząc na całą otoczkę.. pełno przedziwnych kształtów i kolorów, stroje i makijaże, ..

wnioskuje, że ludziska mają w nosie pamięc o zmarłych.

oczywiście grubo wszystko uogólniłam, lecz nie mogę tego pojąć.

ale kto powiedział, że święto zmarłych nie może zapaść w pamięć jako jeden z piękniejszych dni w życiu?

spacery po 21 wśród kolorowych lampek i pełna nostalgia, że znajdujemy się w miejscu pochówku masy osób.

ziemia, robaki i szczątki.

czyż to nie brzmi cudownie?

no właśnie, że średnio, ale przecież nieważne gdzie, ważne z kim i po co.

i ja doskonale wiedziałam po co, ale o wiele mocniej wiedziałam o innej rzeczy.

czasami człowiek ma wiele wątpliwości i potrzebuje czasu, żeby upewnić się, że idzie tam, gdzie powinien.

dostaje ten czas i już później wie, że inną drogą by nie poszedł.

co więcej.. wie, że chce iść nią przez bardzo, bardzo długi czas.

pomyśli i jest niesamowicie szczęśliwy, że mógł znależć sie tam, gdzie sie znalazł.

że to właśnie on dostał tę szansę i jej nie zmarnował.

niedosyć, że to otrzymał.. dodatkowo zalał swoje serce czymś ciepłym i gęstym i oblał nim kogoś innego.

papka poskromiła nieposkromionego, który wczesniej został nazwany drogą.

kilka dotknięć drogi poruszyło jej serce i nagle zobaczyła jak pięknie jest kochać.

jak pięknie wracać i czekać, wiedzieć po co sie uśmiechać.

człowiek trafiając na swoją drogę czuje się jakby wygrał los na loterii,

poczuł, że pasuje tam, gdzie mówili, że zostanie zgnieciony..

zrzucony z kolejnej skarpy życia..  a że ma więcej szczęscia, niż rozumu.. stało się tak,

że teraz kiedy płacze, robi to jedynie ze szczęscia.