O czlowieku

Wiersz: O tym czlowieku ktorym jest kazdy z nas...

Czlowiek bywa taki zalosny....
Kopie pod soba jakby szukal zlota...
Zamiast zlota znajduje rtec....
Pelen skarzenia chodzi co dnia z usmiechem na twarzy
I zyje tym zludzeniem na codzien..
 Mysli ze wykopal skarb..
Owoc ktory zbiera to konsekwencje...
Rewers awersu...
Czyste przeciwienstwo...
Zyje przeswiadczeniem ze cos tam jest
Doszukuje sie nieistniejacej glebi w tym wszystkim.
 Kiedy tak naprawe dostrzega ze nic tam nie ma
Dochodzi do wniosku ze wpadl we wlasne sidla...
I zali sie nedzny czlowiek bo glupi...
Niczego sie nie uczy...
Bledy sie powtarzaja a bledne kolo zatacza petle na szyi...
Ilez to westchnien juz z ust czlowieka wyplynelo...
Ilez potu splywalo po ciele od ilosci kopania...
Z tego wszystkiego czlowiek zaczal sie zakopywac w tym co wykopal...
Zludzenie nie wystarczy by rozroznic skarb od smieci