Wspomnień uchwyć kilka

Jak większość osób piszących dzisiaj notki na swoich blogach, zacznę od pogody. W czasie wyjazdu w góry całkowicie mi nie przeszkadzała. Ułożyła się prawie idealnie, choć lekka mżawka wtedy dawała się we znaki (śmiesznie mi o tym mówić kiedy to dziś rano wiatr z deszczem tak mocno pocinali, że wywrócili mi parasolkę na drugą stronę bardzo ograniczając widoczność i odbierając przywilej bycia suchym). Dobra, nie będę się miał za szlachtę, warunki atmosferyczne na 13-15 maja były idealne ;D. Może bieganie w błocie nie jest super luksusem, ale przynajmniej można tą czynność wykonywać. Trudno mi pomyśleć, że wróciłem do domu 48 godzin temu, do codzienności a z niewyobrażalną chęcią bym w Sudety wracał, z tymi samymi ludźmi i do tamtego sposobu nauczania. Bo może nie jest ono super efektywne i w życiu średnio przydatne ale jako forma jakiejkolwiek edukacji - prze przyjemna i łatwo przyswajalna. No i oczywiście do tej magii lasów, wzrastających coraz wyżej wraz z posadami ziemi, w których szmer wiatru i szum wody grały zamiast zgiełku miasta. Warto sobie czasem w takie pochmurne i zimne dni powspominać, takie miejsca i takich ludzi. Bo to są rzeczy tak ulotne jak i z pamięci jak i z życia, że trzeba naprawdę się szybko tym wszystkim cieszyć oraz w maksymalnych ilościach. Po dzisiejszym seansie naprawdę bardzo dobrego filmu pt. "Atonement" uświadamiałem siew tym jeszcze bardziej. Ostatni raz ten obraz oglądałem w kilka dni po premierze w 2007r. i od tego czasu ani razu go nie ruszyłem. Z perspektywy czasu uważam, że to bardzo dobre było rozwiązanie ponieważ wtedy penie nie odbierałem wielu aspektów tego (wg mnie) dzieła. Momenty, w których można się poczuć naprawdę jak w niebie, mogą zostać urwane przez błędy osób trzecich, których późniejszy (o ile trochę się do odpowiedzialności poczuwają) żałują. Tylko, że tym swoim żalem można by się podetrzeć i powiedzieć, ze za mało. Pewnie dlatego postanowiłem zakupić aparat. Pamięć jest rzeczą wadliwą a zapisane na dysku wspomnienia w postaci cyfrowo przetworzonych zdjęć pewniej starczą na dłużej. Także dlatego lubi robić ludziom zdjęcia. Ich emocje, gesty, postawy, ruchy czy czynności złapane tym sprzętem potrafią wzbudzić zapomniane wspomnienia. Warunek jest jeden - nie mogą by pozowane. Oczywistą sprawą jest, że na ustawionych modelach do fotografii łatwiej coś fajnego otrzymać ale nie oddadzą mi tego czego na prawdę oczekuję od aparatu. Spontaniczne sytuacje, z życia wzięte są dla nie najlepszą sytuacją do fotografowania. Wiele razy luzie mają do mnie o to robienie znienacka/wbrew ich woli fotek na których są. Tylko czy ja komuś powiedziałem, że te zdjęcia wyjdą na światło dzienne? Oczywiście, że nie, mały ułamek tego co posiadam dostaje się do społeczeństwa, pozostałe zapasy trzymam tylko dla siebie. Więc proszę przestanie się bulwersować za robienie zdjęć, bo skoro je robię to znaczy, że chcę mieć tą osobę uchwycona w czasie abym mógł ją kiedyś wspomnieć :).

Dzisiejszy dzień w szkole, przywrócił całą szara rzeczywistość, z której na weekend się jako tako oderwałem: klasówka, autobus, nudny niemiecki, odwiedziny na korytarzu nie pożądanych gości (w sumie to gościa, którego im bardziej z chłopakami unikamy to on tym bardziej nas znajduje :P). Jutro nie będzie dużo gorzej, choć wizja dwóch nudnych informatyk na dzień dobry nie jest spełnieniem marzeń;).

Jaki jest mój największy problem z zespołem Happysad? Nie słucham go od naprawdę długiego czasu a jak Michał, zagrał kilka kawałków podczas biwaku, potrafiłem zaśpiewać całe piosenki z pamięci bez zbytniego przypominania. No po prostu masakra ;D. Doszliśmy o którymś kawałku do wniosku, że stare utwory z pierwszej i drugiej płyty (od niechcenia z trzeciej bo ostatnia studyjna do gatunku pop wg mnie bardziej pasuje więc omijam dalej niż pewna osobę w szkole, kiedy wraz z Kacprem ją zobaczymy ;D) są do słuchania i nawet fajne. Więc wg mojej postawionej przedtem tezy, dodam utwór, który przypomniał mi, że może jakieś dobre piosenki ten teraz komercyjny zespół ma ;P <..>