...

Zastanów się nad sensem. 

Nad sensem życia.

Nad sensem tego wszystkiego co się dzieje.

Nie tylko teraz, ale również w przeszłości i w przyszłośći. 

Moje realia o istnieniu zostają burzone.. 

Przestałam wierzyć w rodzine. Gdy by nie to że jestem z nimi spokrwniona i mieszkam z nimi nie rozmawaiła bym a nawet nie chciał ich widzieć( tyczy się to niektórch osób).

Przyjaźń też straciła na wartości. Te 'bardzo bliskie' osoby przychodzą i odchodzą z zbiegeim czasu..  Czy jest wg sens zbiżania się do niech, bo i tak jest pewność, że odejdą prędzej czy później. Może to ta potrzeba spędzenia zajebistej młodości i dzieciństwa. Później bd to wyglądało całkiem ineczej.. 

Miłość. Najgorsze, najśmieszniejsza a zarazem najpiękniejsze słowo i uczucie. 

Nie wierze po prostu nie. Nie potrafie wytłumaczyć tego. Czuje coś. Coś dziwnego, niekiedy nie możemy przestać i nie mamy na to wpływu.. Są osoby które zostaną w naszej pamięci na zawsze. Sentyment. Nie lubie wspominać, ani myśleć o tym. Wydaje mi się, żę i tak każdy pragnie szczęścia dla siebie. Każdy jest pierdolonym samolubem, nawet jeśli zaprzecza temu to i tak w środku siebie kurwa myśli tylko o sobie. Zdarzają się osoby które pomagaja innym ale wpłyneły na nich zazwyczaj te same warunki.. lub poprostu wydaje nam się, że tacy są a tak naprawdę pięknie grają !!!! Tak jest.  Nie chce. 

Więc czy jest sens tego życia. Bycia ? 

Bo i tak zanim się obrócimy bd leżeć w szpitalnym lóżku. 

Życie jest jedno, ale czy każdy chce je przeżyć. Jesteśmy różni, a tak naprawdę tacy sami. Rodzimy się, następnie uczymy sie, szalejemy, zakładamy rodzine, pracujemy, siedzimy w kościele, w ogródku lub przed telewizorem i umieramy.

Pytanie. Czy ja chcem wg to przeżyć. Możę skończe na którymś z etapów i nie dojde do końca ? 

Ehh. Trodno i się nad tym zastanawiać. Jak narazie musze kurwa być twarda. Nie jest to proste, ale nie mam innego wyjścia jeśli chce jeszcze przeżyć trochę tej monotonnośći.

A teraz ide udawać szczęśliwą osobę. ;)