Niech metaliczny jad rozpuści papierowe organy.
Niech zastygnie w żyłach
wykutych ciemności wiecznej orężem.
Posłuchaj.
O czym szepczą
pogrążone w mroku lodowate mgły.
Gdy w duszy wybija północ
swym jaskrawym światłem
rozpuścisz mój każdy cień.
Na zwęglonej ziemi
wyrosną białe róże,
by u schyłku swego ostatniego oddechu
poczuć wydartą z cierni wolność.
Wiosna złotych tulipanów
wynagrodzi Ci czerwień róż.
Przypomni biel stokrotek,
zapach polnych kwiatów.
Rozkocha w oliwnych drzewach.
Zdjęcie - Nadia Maria Photography
19 MAJA 2022
11 MAJA 2022
19 KWIETNIA 2022
23 LUTEGO 2018
2 STYCZNIA 2018
22 GRUDNIA 2017
1 GRUDNIA 2017
1 LISTOPADA 2017
Wszystkie wpisycomarro
17 LUTEGO 2025
puerileaboveall
31 STYCZNIA 2022
abigaill
29 GRUDNIA 2020
nutkafantazji
8 KWIETNIA 2020
nephrantus
21 MARCA 2020
ravalsky
18 STYCZNIA 2020
papierowezycie
14 LISTOPADA 2019
photographydk
17 KWIETNIA 2017