Poison.

Z każdym oddechem myślę o tym czy Ty oddychasz tak samo niespokojnie. Ciągle widzę Ciebie gdy zamykam oczy. Wiem, że Tobie jest tak łatwiej, że nigdy nie wybaczyłbyś mi tego co zrobiłam. Ile blizn zostawiłam. Teraz zostało mi to na co zasługuję - samotność i czas by rozmyślać ile złego narobiłam. Jak wiele zniszczyłam. Mówiłeś mi kiedyś, że to pomaga. Nawet jeśli nikt nie czyta. To po prostu uwalnia myśli. I uczucia. Nie wiem czy zacznie mi pomagać. Najchętniej rzuciłabym wszystko by móc zatopić dłonie w Twoich włosach i poczuć tę obezwładniającą woń lawendy. Boję się, że duszę w sobie nienawiść. Nienawiść do tego jakim jestem człowiekiem. Że jestem tylko trucizną, która zatruwa wszystkich wokół. Mam nadzieję, ze kiedyś po prostu pomyślisz, że to było coś co wniosło w nasze życie coś magicznego. Coś czego oboje nie potrafiliśmy nazwać. Myślę, że to wystarczy jak na pierwszy dłuższy wpis. Może z czasem zacznę pisać mniej chaotycznie..