gdzieś tam stoję i brechtam.

Pobrane ze strony IILO, bo choć z alovego aparatu, to zdjęcie nie moje

-czyli o tym jak stałam się wypożyczalnią lustrzanek dla samorządu.

Takie tam "Nie ! Jestem w maturalnej i nie będę traciła lekcji na cykanie fotek!"

Matko. Przerażam samą siebie.

No nieważne.

W każdym razie to były najzabawniejsze Mikołajki ever !

Bo choć zostałam obudzona o 6.00 (czyt."Alicja ! Mikołaj do ciebie przyszedł !")

i musiałam się zabawić w matkę polkę, to humorek dopisywał przez cały ogrąglutki dzionek.

No cóż: 

-jak zawsze spoko sprawdzian z geo. 

"- uczyłaś się?

- A po cholerę !?"

-rozszerzona matma 

"-Boże, rozumiesz coś z tego !?

- a wiesz, przy tej trygonometrii odkryłam swój nowy talent....

Bosko przepisuję z tablicy !"

-Abbowy W-F - z cyklu Filu i jego przebojowe płyty. Swoją drogą znam chyba cały repertuar tego zespołu (O klaso gimnazjalna, ciekawe czemu !?)

-szatańskie wagary na reliigii, a potem wieczorne, mszalne śpiewy i...

"O.. Ala! Czemu cię nie było na lekcji !? Za karę śpiewasz na jasełkach z panią Sztukiecką!"

-uszyta kiecka studniówkowa

"-Jak się pani podoba ?

- Mam wielką dupę i kosmiczne uda...chyba brzuch mi odstaje....ale sukienka jest przecudowna !

P.s. Czy po świętach mogę wrócić na poszerzanie ?"

-siostrzane niespodzianki (powołanie tak blisko :)

-najbardziej cygański Mikołaj na świecie

"Jezu ! One mu całują rękę! Mogę mu pocałować rękę !?

- Nie. Tylko uścisk, wafelek i do widzenia"

czy "Te zabawki trzeba wyparzyć"

a aktualnie mama uspokaja Marcina, bo wpadł w histerię pod tytułem:

"Dostałem tak dużo, a inne dzieci nic".

-po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, 

że jestem zbyt zepsuta na tą rodzinę.

W każdym razie ... dziesiąty felieton już poleciał,

mam własny fanklub, próbuję ogarnąć do kupy studniówkową biurokrację,

oglądam zdjęcia porozwalanych trupów na prezentację maturalną,

zapowiada się ciekawy Sylwester z niesamowitymi ludkami,

"książe samozwańczy" nam dorasta

a kalina podsunęła mi pewien ciekawy pomysł.

z czasem na wszystko dorzucam najcudowniejszą piosenkę na świecie,

która dla mnie jak co roku rozpoczyna melancholijny grudzień :

What a wonderful life- Louis Armstrong