Ich versuche dich zu hassen

Chcę Cię znienawidzić. Chcę byś usłyszał mój krzyk, skierowany w Twoją stronę. Chcę przekreślić, to co między nami było. Chcę zapomnieć Twój egoizm. Pozwoliłeś mi uwierzyć, że chcesz się dla mnie zmienić. Próbuję zrozumieć dlaczego byłeś tak okrutny. Nie możemy zbawić całego świata. Nie możemy uratować ludzi, którzy tego nie chcą. Dlaczego uświadamiamy to sobie, kiedy jest za późno dla nas samych? Poczułeś się chory z miłości do mnie. Odciąłeś mnie, jak odcina się zakażoną kończynę. Pozbyłeś się problemu, zjadającego Cie od środka. Nigdy nie zapytałeś mnie o zdanie. Po prosu to zrobiłeś. Ponownie postawiłeś dookoła siebie ściany. Ile razy mówiłeś, że to ostatni raz? Ile to już razy okłamywałeś samego siebie? Nie życzę Ci źle, Przyjacielu. Choć nie wiem, czy mogę używać tak dużego słowa w Twoim kierunku. Nie wiem, czy i Ty powinieneś wypowiadać dwa inne w moim. Czymże one były? Czuję się, jak dziecko we mgle. Dziecko, które z jednej strony chce powrócić do oprawcy, a z drugiej uciec jak najdalej. Czuję jakby mgła zaciskała się na moich wnętrznościach, uniemożliwiając ucieczkę, która może mnie uratować. Kim tak naprawdę jesteś? Czy cokolwiek było prawdziwe? Czy w ogóle chciałeś w Nas uwierzyć? Ile było w tym gry, ile aktorstwa? Którą maskę założysz, poznając kolejną osobę? Której użyjesz, mówiąc, że kochasz?

Czy umierając, będziesz w końcu sobą?