fight inside

Na zdjęciu została przedstawiona padlina o imieniu Ola. Dużo je, mało śpi, pije pepsi hektolitrami, ma problemy zdrowotne i płacze, bo postacie z gier nie są prawdziwe. <- krótki opis mnie.

To śmieszne, jak kilka cutscenek i jeden film jest w stanie rozpierniczyć człowieka do takiego stopnia. Łoboże. Ale poza tym to jest bardzo super, kocham życie, no cóż "NEW YEAR = NEW ME". Żartuję. Po prostu zaczęłam się godzić z ludźmi i jest pod tym względem superowo, lalala.

Zakochiwanie się jest do bani. Tak jak teraz o tym myślę... no cóż. Zmarnowałam ponad dwa lata swojego życia na wzdychanie do człowieka, który miał mnie szczerze powiedziawszy w poważaniu, tylko okazywał to w dwojaki sposób. Nadzieja, sram na nadzieję, jezus maria, po co ja to tutaj piszę gbyvrhfdgfyhcrfdc.

Jak. dobrze. że. mi. przeszło. Bo przeszło! Tym razem mówię serio. To już przeszłość, ja zaczynam - znowu, o losie - z czystą kartą. Chcę się zmienić, żeby było mi lepiej. Chociaż raz. Pieprzone ISFJ xD.

W ogóle to wreszcie czuję sie dobrze w swoim ciele. Jestem szczęśliwa, cieszę się. Ale oczywiście znajdzie sie k t o ś, kto tego nie docenia. Bo po co. Lepiej zmieszać z błotem niż cieszyć się ze szczęścia "przyjaciółki". Ale ja byłam głupia. 

To, że jestem taka nadal, zostawiam z boku, okej xD.

Chciałabym nie przejmować się błahostkami i patrzeć na wszystko z innej perspektywy. Starać się dbać o rzeczy ważne, niż zamykać się w sferze jakichś dupereli i wmawiać sobie, że właśnie to są priorytety i główne... cele? Powiedzmy. Stałam się cholernie słaba, oschła, monotematyczna i sentymentalna. Do tego płaczę na głupim "Stowarzyszeniu Umarłych Poetów". I Resident Evil 6. Dosięgam dna, ale tym razem nie koniuszkiem palca, a całą dłonią. 

Nie chcę do szkoły w poniedziałek, ale równocześnie wiem, że muszę iść, bo potem konsultacje....nah. Jakoś wytrzymam. Trzeba będzie zgrać duuużo piosenek!

>mojeuczuciawjednymutworze<

a w ogóle to: thanksthanksthanksthanlsthanks