spokój ducha.

Wierz mi w słowa, chcę je oddać, schowaj, treść w emocjach, wiersz od Boga, poznaj wielkie serce, weź je w ręce, kochaj je za wiedzę, nie na pokaz, wołam proszę przestań pluć do serca , przestań psuć człowieka!

Nie mam tętna, ściskasz je za mocno, serce bije wolno, mdleję, spada, łap je, błagam, krwawię!  

dlatego zbudowałam taką klatkę , klucz daję tym , którzy znają prawdę .

Grube, stalowe kraty zamykane hasłem, zamek zahartowany strzeże przed włamaniem.

 Szukaj translatora, aby wejść do środka, wezwij moje imię, a Ci je oddam.

Ufam Ci , że zadbasz już teraz.
Pamiętaj, że to jest jak przysięga;
masz ten klucz wejdź do wnętrza,
teraz, teraz, teraz, teraz.

Jesteś w środku, przejdź przez pokój, zobacz,siedzę w głowie, w pełnym słońcu, kontrast tam jest straszny czarno-biały .

Obszar,weź z pamięci ten jaskrawy obraz,jest już Twój, oddaj klucz, usiądź,znasz swój pulsteraz Ty poznaj mój.

Czuj go,przejdź przeze mnie.

Jestem przeźroczysta, drzemie we mnie brzemię egzorcysty.

Wybaczam wrogom, nie wiedzą co robią,mam swój honor, ale horror mam za sobą,kosmos, co go skolonizował homo-głowo, nogo-oczodołowo do pozłacanych powłok .

Wiesz o kim mowa, człowiek to iluzja, Ty teraz projektujesz obraz mego płótna.

Masz kod do serca, dwa zero jeden jeden.

       Wejdź! Jesteś teraz częścią mnie...