Pętla

Chyba zrozumiałam. Chyba mnie, do cholery, olśniło.

Rozpaczliwe próby wydarcia się z pętli spełzły na niczym.

Czy mogłam spodziewać się czegoś innego?

Przecież jest dokładnie tak samo jak wtedy. Uczucie dławi od środka, a Ty wiesz, że nie możesz pozwolić sobie na to, czego chcesz.

Odpowiedź  jest blisko, zawsze tam gdzieś pod ręką.

Próbujesz po nie sięgnąć ale wiesz, że nie możesz. Próbujesz wypełnić tę pusta połowę.

I wypełniasz, półśrodkami. Nieważne czy to alkohol, seks, brutalność czy inne środki, tak różne dla nas obojga.

Wypełniasz wszystkim, by zapomniec o bezlitosnym uczuciu samotności. Wypełniasz czymkolwiek.

Żeby tylko nie bolało. Żeby wciąz odwracać wzrok od odpowiedzi.

Żeby dać się wciągnąć w pętlę. 

Przez chwilę przerwaliśmy jej strukturę by wrócić w końcu do punktu wyjścia.

Bo po to, do cholery, one są. Żeby nas dreczyć. Zamknąć w obręczy powtarzalności, żeby nas, kurwa, za każdym razem zniszczyć.

Może zapominasz ale ja pamiętam, czym stało się słowo przeznaczenie, dla nas. Jako jedności. I czuliśmy to. Wiedząc, że to nie pomyłka. Bo nią nie była. "Czekałam na Ciebie 18 lat". "Zeus rozłączył nas na dwa ciała". Wciąż to pamiętam. Ty nie, ale ja pamiętam.

Jednak cholerna pętla tu wszystko kończy.

Z N O W U.

Lepiej żyć od początku do końca w "piekle"

Czy skosztowac "nieba" i ostatecznie je stracic?

Bycie idiotą nie sprawia że w emocjach pozbawiam się ostatecznie ochrony.

To zdjęcie może być dowodem.

Pierwsze co zrobiłam zaczynając się bać w samotności to założenie go.

Wiem że lista wad jest niewspółmierna do zalet ale to czynnik ludzki.

Dziś mogę powiedzieć tylko że doliczam expa w chuj do siły, zaradności.

I to tylko dzięki temu że okazało się że jednak nie jestem sama.

Że potrafię napisać w dobrym momencie do dobrych osób.

Jeszcze będę czekać aż zniewolisz mój nadgarstek.

~Marta