W dupę wsadź sobie zbawienie, bo tam jest jego miejsce, 

Na szczęście ogarnąłem, żebyś mi nie zjebał więcej 

Życia, lepiej już nie wychodź z ukrycia,

Siedź sobie dalej w modlitwach, na komuniach i na stypach, 

A gdyby ktoś posypał, prawda zawsze jest ponura, 

To jak Hamlet za kotarą, też bym zapierdolił szczura, 

Bzdura, że los czasami, kurwa, się uśmiecha, 

Bóg to chyba był na zwale, kiedy wymyślił człowieka 

I proszę bardzo, czekaj, ta cała święta trójca 

Nie uratowała nigdy nikogo od samobójstwa, 

Taka iluzja, że gdzieś ma się przyjaciół,

Może chociaż transfuzja, no bo po skoku z dachu

Bebechy rozjebane, połamane na amen, 

Mówiłem wam, do chuja, że w końcu tak się stanie.

Będę krzyczał: "jestem bogiem", kiedy będę leciał z okna 

I to nie dlatego, że inaczej na ten świat spoglądasz,

Nie chce mi się nic, a w szczególności żyć, 

Nie mam już dla kogo, ani po co, chuj z tym, 

Nie muszę się spowiadać, bo mój bóg już dawno umarł, 

Może podzielisz się swoim, albo po prostu chodź tutaj 

I nie patrz na mnie, proszę, jak na zwykłego idiotę, 

Pokażę ci co mogę swoim czynem, szczerym słowem. 

Prawda tak gorzka jak czekolada, 

Mantra wmawia "skończ to" co dzień się powtarza, 

Szmata, jebana kurwa; jak uciec przed nią? 

Latam, ciągle się wkurwiam nie tylko przez nią, 

Chciałbym w końcu zasnąć, ale suko nie pozwalasz, 

Wrzucasz mi do głowy myśli, których nie chcę 

Już od rana, trzeba działać, szkoda dnia, 

Choć i tak chuj to da. 

Poranek wstaje i gówno mi to daje, 

Obudziłem się w horrorze, a nie w krainie bajek 

I jak ostatni frajer, łykam kilka miligramów,

By przypomnieć sobie życie, by poczuć się tak samo,

Żeby wyłączyć to zrycie, co nie daje sklecić zdania, 

Farmaceuci i psychiatrzy - każdy z nich to kawał drania, 

No i po co szukam winnych, przecież gówno mi to da, 

Nikt mi nie kazał brać, spierdoliłem się sam.

Mam mało szans, żeby w końcu się wyzwolić, 

Okrągła czy owalna, w sumie każda rozpierdoli 

Życiorys, a leży na legalu w aptekach, powiedz 

Mi jak tę truciznę można zaliczyć do lekarstw, 

I skręty, jak pierdolnięty, ładuję dalej, 

Tak, jestem jebnięty, a mówią mi nie szalej,

I ciągle na granicy psychozy i zatrucia, 

Żeby pozbyć się emocji i w chuju mieć uczucia.

Mam tylko 20 zim za sobą, no i co? 

Od nałogu do nałogu tuttaj już odpuszczę ziom bo, 

Widziałem takie rzeczy, których nie chcesz nawet słyszeć 

I to właśnie przez nie stałem się kim jestem i jak żyję, 

Chciałbym czuć więcej, niż tylko swoje serce, 

Chciałbym żeby było go o 100% więcej,

Podaj mi swą dłoń i pokaż, że mnie kochasz, 

Kocham cię tak bardzo że dla ciebie zostałbym na torach.

Kiedyś będziesz tu, gdzie teraz jestem ja, 

Przedtem posprzątam gnój, nie rzucam słów na wiatr, 

Kiedyś będziesz tu, gdzie teraz jestem ja, 

Przedtem posprzątam gnój, który zrobiłem sam.