może... morze...

Oto morze... dla mnie jest wyjątkową chwila, w której mogę usiąść na piasku i patrzeć... Morze to było coś... Kiedy je pierwszy raz zobaczyłam zrobiło na mnie ogromne wrażenie, nie potrafię tego porównać z niczym innym. Chociaż miałam wtedy 10 la wiedziałam, że to coś wyjątkowego. Kiedy siedzę tam na plaży, nad morzem czuję przestrzeń. W  mojej głowie na codzień jest milion myśli, ale jak usiądę na wprost morza to... nie ma nic pomiędzy mną a morzem... nic... Wielka woda mnie przeraża. Jest w niej tyle zwierząt, roślin, jakichś innych stworzeń... Czasem woda jest spokojna, jest jak przyjaciel ale potrafi nas zdradzić i porwać, nawet zabić. Czasem jest burzliwa, pełna ogromnych fal, jakby rozgniewana. Tak dużo zależy od tej wody... nawet jeśli jest spokojna to wiemy przecież dobrze, że pod tą piękną taflą kryje się wiele niebezpieczeństw... Morze... jednak jest wspaniałe, zawsze możemy usiąść i patrzeć i czuć tą przestrzeń, tą wolność... Jakby nic więcej się nie liczyło tylko to, ze się tam w tej chwili siedzi. Jedni mają tak z górami, lubią wyjść na szczyt czuć, ze czegos dokonali, że są wyżej niż inni... Ja myślę o tym jak bardzo jestem zmęczona i jak dużo wysiłku będę musiała jeszcze włożyć w zejście... Nad morzem jest to coś innego, ono zawsze Cię przyjmie, przyjmie każdego, niezależnie od tego czy ktoś jest chory czy zdrowy, stary czy młody, mądry czy głupi. Każdy może usiąść i mieć taki czysty umysł... Może... Jeśli chce... Nie widziałam morza już 3,5 roku... ciągle szukam zastępstwa, bo nie mam czasu tam pojechać, ale nie ma nic co by mogło zastąpić tę chwilę... Sam na sam ja i woda... Potrzebujemy odskoczni od życia codziennego, każdy potrzebuje swojego sam na sam, swojego miejsca, każdy... Należy myśleć, ale wbrew pozorom nie za dużo. Trzeba przede wszystkim myśleć o sobie, bo jak ja będę szczęśliwa to i wszyscy wkoło mnie także.