noc jest z milczenia skrzydeł ptasich
gwiazdy z mądrości swoich oczu
rozkute w planetarnym czasie
po grzbiecie nieba światło toczą

modlitwa jest z wzniosłości dzwonów
z zadumy kaplic i organów
z różańca wpół uśpionych domów
co na mszę pod kościołem staną

a my z wiecznego niepokoju
z przelotów wiatru, z garści cienia
z brzóz przedwieczornych
które stoją nad cichą rzeką zamyślenia

a my z harmonii i rozdźwięku
z niecierpliwości strun spragnionych
które od bólu łzami pękną
pod gniewem rozpalonych dłoni

^{Piotr Rogucki}

PR ciągle podbija moje serce.

I będzie jak najdlużej.

A teraz Poznań City.

Tydzień szaleństwa, odbicia się jeszcze od rzeczywistości, która mnie czeka.

I tak jestem, można rzec, spokojnie szczęśliwa.

Osiągnęlam spokój, ten wewnętrzny.

I NIKT mi go nie zniszczy.

NIKT.