Memo

Odpowiedź:

Nie jest łatwa, nie da jej sie udzielić tak po prostu. znam siebie od wielu lat, wiele razy zadaje sobie pytania, udzielając wymijającej odpowiedzi. Zwykle, odpowiadając, staram sie po pierwsze mówić to co chcę usłyszec, po drugie słyszę niekoniecznie to co mówię. Z czego to wynika, nie wiem. Jednak... wydaje się, że nie tylko ja przez to przechodzę.

Staram się... mówię to juz tysięczny raz, o ile nie padło to słowo z moich ust, lub nie było wystukiwane lub pisane długopisem na papierze miliony razy, o tyle ten raz jest inny...

Znasz mnie, wiesz z jaką pasją , determinacją i konsekwencją potrafię dążyć do w moim mniemaniu perfekcji, bycianajwyżej najdalej. Mój świat jest neizwykle hermetyczny, staram się nigdy nie wystawiac na cierpienie, ból porażkę. Trudno też stwierdzić co mnie złamie a co nie, gdyż wiele razy udaję żeby zmylić ludzi a nawet przyjaciół. W wielu aspektach pokazuję, że zostałem urażony, jestem smutny bądz załamany po to by inni bazując na tym mieli poczucie kontroli nade mną, złudzenie... nie pokazuje słabych stron, przynajmniej się staram.

Znasz mnie, jestem osoba uwielbiajacą określony gatunek gier wideo, gram gdyż wiem ze jestem w tym dobry, dążę do perfekcji, ażeby sobie i innym coś udowodnić. Bedąc lepszym od tysięcy ludzi w czymś tak błachym wydawało się mi ze to coś znaczy. Myliłem się, a jeszcze do niedawna była to nieodłączna cząstka mojego nędznego życia.

Znasz mnie, żyłem tym, dążyłem do bycia najlepszym sobą, starałem się osiągnąć coś nieosiągalnego, udawało się to, działałem jak maszyna, startając się dopasować do niedoskonałego uniwersum, wykreowanego przez ludzi dla ludzi, dla wszystkich ludzi, niekoniecznie tych dążących do dominacji. Zatem dostosowywałem się do świata, który nie był doskonały, wszystko w hermetycznym odizolowanym od prawdziwego życia świecie gry wideo.

Znasz mnie?! Nie sądzę... to nie pierwsza gra ale mam nadzieje że ostatnia, teraz mam zamiar przestawic się na coś bardziej życiowego, chcę żeby cała ta siła została nie tyle skupiona co rozproszona na inne dziedziny życia. Choćby sport, chcę się czuć lepiej, chcę mieć siłę, nie zatracać się w tym bagnie. Zadbam o siebie...

Nie znasz mnie... ale możesz poznać. Nie obiecuję sobie zbyt wiele, nie wiem też czy sam jestem w stanie sobie z tym poradzić, czy wypełnię to postanowienie. Jednego jestem natomiast pewnien  nie wrócę do gier, bo wiem jak silnie to uzależnia, kradnie cenny czas...Mam nadzieję że z nudów w koncu stanę na nogi, że ktoś będzie stanowić bodziec do działania.

Znam siebie, wiem na co mnie było stać by udowadniam choćby sobie że nie jestem zerem, to fałszywe przeświadczenie sprawiało że się trzymałem, teraz postaram się skanalizowac to wszystko w innych kierunkach, początkowo by nie łapać zbyt wielu srok za ogon, skupię się na kilku filarach, pożniej rozwinę listę, uzupełnię ją i wypełnię.

Znam siebie?! Jacek Kaczmarski spiewał:  Oj, nie wolno rzeczy wielu, kiedy celem jest brak celu..... Tym razem to jest realny cel, cel osiągalny. Nie wiem jak to zrobię, skąd wezmę środki, ale jestem dobrej myśli. Zacznę odczuwać prawdziwą radość, prawdziwy realny stres, w końcu miłość i nienawiść nie te których mogłem się spodziewać od miesięcy czy lat... gwałtowne, tu i teraz...