LP

"Wychudzony kruk o nastroszonych piórach walił dziobem w dokładnie obgryzioną kość. Należała ona niegdyś do owcy, która zakończyła żywot w górach. Kruk wiedział, że może tam znaleźć pokarm. W każdym razie kość pachniała pożywieniem, a z braku czegoś lepszego może warto było poświęcić gnatowi trochę wysiłku? Gdyby udało się wydziobać w nim szczelinę, choć niewielki otwór, mógłby ją potem swoim mocnym dziobem powiększyć i w końcu dostać się do smakowitego szpiku."

S.M

"Gdyśmy zbłądzili, my, cienie,

Rzecz się cała wraz ocali,

Tylko myślcie, żeście spali,

Gdy się snuło to marzenie."

                                                             W.S

studentka filologii germańskiej na uniwersytecie humanistyczno-przyrodniczym jana kochanowskiego w kielcach