Jest mi źle, jest mi cholernie ciężko. Nie pamiętam kiedy ostatnio kładałam się do łożka z ulgą. Kładę się do łożka ze strachem co przyniesie następny dzień. Wysiadam.

Nie wiem co mam robić, jestem zakłopotana.... Myślę jedno, robię drugie, trzeciego pragnę.....

Nawet nie mam się komu wygadać, bo jako samotna matka która ma dziecko 24/24 przy sobie jestem pozbawionym człowieczeństwa kosmitą... bynajmniej tak się czuje.

Mam dość, dość tego wszystkiego. Przecież nie tak miało wyglądać macieżyństwo, przecież nie dostałam wyroku a siedzę w więzieniu ba gorzej siedzę w klatce. Duszę się tym wszystkim.

Jednak gdyby nie ten mały człowieczek który wchodzi mi na głowę, z własnej winy oczywiście bo chcąc być dla niego i matką i ojcem na zbyt wiele mu pozwalalam i teraz mam za swoje nie miałabym po co żyć.

Wstaje dla niego, żyje dla niego.

Nie wiem co będzie jutro ale cholernie się tego boję.......