Skarbie zrzućmy maski....

Czasami łapał mnie na tym, że przyglądałam Mu się z boku, uśmiechając się łagodnie jakby sama jego obecność była dla mnie największym skarbem..

<3

hmm...

myśle co by tu napisać...bo na jakieś szczególne zwierzenia nie mam ochoty...

mam zbyt duzo myśli w głowie ,ktore zamiast ułatwiać mi pogląd na sytuacje wszystko dodatkowo utrudniaja....

w sumie to jest ni jak...

czegoś mi ciągle brakuje i sama nie dokońca wiem czego...

tęsknota bywa okrutna...

a życie jest zbyt krótkie,by móc zrobić wszystko i powiedzieć wszystko ,czasami zwleka się z powiedzeniem tej ukochanej osobie ,tych najważniejszych uczuć,a potem kiedy jest sie gotowym ,tej osoby juz z nami nie ma ...odeszła nawet nie wiedząc...o tak wielu ważnych i niewypowiedzianych słowach ....

tak trudno jest zrozumiec jak szybko mozna stracić cos cennego i juz nigdy więcej tego nie odzyskać....

miałam Cię poznać ,niestety nie zdąrzyłam....

przykro mi ... ;(

po tym,że Ciebie z nami nie ma ,ja zaczynam doceniać kruchość życia ....i wiem ,że nie warto się kłócić o głupoty bo nie wiadomo czy bedzie szansa sie pogodzić i w sumie teraz wiem ,że zawsze warto mówić to co sie na prawde czuje  bo potem druga szansa może już nigdy nie nadejść ....

szkoda tylko,że Ty nie mozesz już cieszyć się życiem....i mam nadzieje,że tam gdzie teraz jesteś będzie Ci lepiej.... [*]

spoczywaj w spokoju... [*] [*]