38 - Droga na szczyt, cz. 8

KLIKAĆ FAJE! ;3

Część ósma

Udała się, więc w ich kierunku. Wyjrzała przez wizjer i ujrzała tam Mateusza. Nie miała bladego pojęcia jak miała się zachować.
- Otworzyć, czy to nie ma sensu?
W końcu nabrała odwagi i otworzyła.
- Czego chcesz? - Pomyliłeś domy? Kuba mieszka dwa piętra wyżej.
- Nie, ja do ciebie, chciałbym z tobą porozmawiać.
- No okej, więc wejdź do środka, idź do dużego pokoju, a ja zaraz przyjdę - rzekła i udała się do pokoju obok. Wróciła po dobrych dwóch minutach.
- Bardzo ładne zdjęcie - powiedział Mateusz, spoglądając na fotografię, która leżała na stole.
- A tam, takie stare gówno - wymamrotała i schowała zdjęcie z Kubą do zeszytu od chemii. - No więc co cię do mnie sprowadza? - spytała dziewczyna.
- Wiem o wszystkim, co się wydarzyło między tobą, a Kubą.
- Tsaa...
- Wiem, że jest tobie bardzo ciężko po tym wszystkim, bo w końcu przyjaźniliście się od pierwszej klasy podstawówki. I jakbyś coś chciała i chciałabyś z kimś porozmawiać, to zawsze możesz na mnie liczyć.
- Kurcze, kompletnie nie wiem co powiedzieć. - Nie wiedziałam, że po tym co było między nami jesteś w sanie zacząć się ze mną przyjaźnić...
- Kochana, strasznie żałuję mego zachowania - przerwał Karolinie. - Wiem, że nie mogę już liczyć na nic więcej, więc chciałbym chociaż być przy tobie, w tak trudnym dla ciebie okresie jako przyjaciel. - Chyba, że nie chcesz, to powiedz od razu, pójdę i oboje zapomnimy o całej sytuacji - puścił dziewczynie uśmiech.
- Jejku, kompletnie nie wiem, co powiedzieć - i mocno go przytuliła.
Najpiękniejszy w był w tym fakt, że nie czuła do niego już kompletnie nic, a teraz to właśnie to do tego siedemnastolatka będzie teraz mówiła: "Mój kochany przyjacielu. Dziękuję, że jesteś."

Cdn

Mautaa