Fot Anika Placek
https://www.facebook.com/AnikaAnnaZuzannaPlacek?fref=ts
Nie możemy znaleźć chwili dla nas
niby czas nie pozwala, mówimy, że zaraz
lecz zaraz nigdy nie nadchodzi,
ciężko się pogodzić,
kiedy nie wiadomo o co chodzi
wyrzucam wszystko co w środku boli mnie
to pozwoli mi tobą napoić się i wzajemnie
napij się mnie, sącz mnie
jak drinka przez słomkę
życie jest jak ostatnia kromka chleba
zjedzmy razem ją by w samotności nie umierać
zjedzmy ją zanim wyschnie
nie odkładajmy miłości na potem bo jak bańka pryśnie
Gonimy za tym co ulotne
po co ten pośpiech
znajdźmy czas by złapać oddech
zbudujmy z miłości statek
który połączy nasze światy na zawsze