To nie powrót, to krok w tył.

To, że robie coś głupiego, nie znaczy że nie znam konsekwecji swego dziłania. Po prostu nie boje się ponieść ofiary za swoje czyny. To jest najgorsze. Bać się żyć.

Zasadniczo za dużo spędzam czasu na oglądaniu seriali w w necie, na siedzeniu na kompie, na graniu, udawaniu że jest ok, na nic nie mówieniu, innym razem mówieniu za dużo. Ciężko jest znaleźdź złoty środek w działaniu, gdy skupiasz się na nie mysleniu. To dlatego, że myślenie sprowadza tylko złe myśli. Dlatego się wyłączam. Wyłączam się z rozmowy. Wyłączam się z działania. Wyłączam się ze słuchania. Wyłączam się z życia. To tylko po to by-to absurdalne- ŻYĆ. Problem pojawia się, gdy reszta świata chce byś wziął się w garść i tak poprostu szedł do przodu. Szkoda, że nie wiem jak. Rady i poklepywanie po plecach wcale nie pomagają. Jedyne co robi to sprowadza jeszcze większe oczekiwania. Ciężko jest uciec od ciemności, gdy ciemność jest częścią ciebie.

Sama się zamknęłam w klatce i nie potrafie otworzyć. Chciałabym być cudownie uleczona. Szkoda, że cuda się nie zdarzają.